Kolejne zadanie. Hmm… Tym razem należy wymyślić grę czytelniczą .Hmm.. Co tu zrobić? Hmm… Dosyć wewnętrznej zadumy. Trzeba przejść do działania! Na lekcji polskiego doszło do burzy mózgów. Rzeczywiście iskrzyło, biły pioruny fal mózgowych, grzmiało pomysłami. Jaki mamy cel?  Stworzenie gry, która pokazywałaby, że czytanie ma wiele zalet. Czytanie może być zabawne. Kiedy jest zabawne? Na pewno, kiedy bawi się  wiele osób. Mały i duży, mama i babcia Zosia, dziadek Franek, ciocia Krysia, wujek Janek, kuzyn Krzyś i … Stop. Wiemy, o co chodzi! To ma być gra familijna. Zatem musi się odnosić do lektur znanych różnym pokoleniom. Obok pytań o „Niezgodną” czy „Zmierzch” pojawią się pytania o „Pinokia” albo „Anię z Zielonego Wzgórza”. Czasem babcia nie odpowie  na pytanie, czasem ty – współczesny nastolatku. To nic. Babcia pozna twoje czytelnicze fascynacje, a ty babcine.  Wreszcie wybraliśmy jeden pomysł. Projekt „Gra czytelnicza” uważamy za rozpoczęty. Każdy z nas miał przygotować po 10 pytań czytelniczych, które wykorzystamy do gry. Zebrała się spora pula pytań (280). Podzieliliśmy się na grupy (a raczej pani nas podzieliła : wiemy, wiemy… „każdy musi umieć współpracować z każdym”). Zadaniem grup było wykonanie dwóch gier wg ustalonych  zasad. Zatem pomysł jest wspólny, ale odciśniemy na grach swój indywidualny ślad. Teraz musimy się zastanowić, jak naszą grę  rozpropagujemy, jak ma trafić „pod strzechy” Wiemy, że chcemy być Rycerzami Czytelnictwa. To ma być inwazja, totalne opanowanie terenu, przejęcie naszej Gminy, ale w pokojowy sposób. Gra jest naszym orężem! My – dumni ojcowie gry,  zanieśliśmy ją do naszej biblioteki szkolnej. W czasie deszczu dzieci się nudzą, więc pograją w grę. W naszej Gminie jest więcej szkół. Dlaczego nie zanieść tam  gier? Jak pomyśleliśmy, tak zrobiliśmy! Szkoła w Kicinie,  podstawówka w Koziegłowach, w Owińskach i  w Czerwonaku wzbogaciły się o gry. Czy możemy zostawić Gminną Bibliotekę w Czerwonaku bez naszych (chociaż teraz już nie tylko naszych) „Książkowych wspomnień”. Nie! Oczywiście, że nie! No tak, ale biblioteki i świetlice szkolne to naturalne środowisko gier. My chcemy dokonać „czytelnizacji” tych, którzy nie czytają. Nadal szukamy miejsca na pokojową czytelniczą inwazję. Znaleźliśmy! Firma Transkom jest gminnym przewoźnikiem. Codziennie mieszkańcy Czerwonaka różnej płci i w różnym wieku jadą autobusami Transkomu do Poznania. Tam również pozostawiliśmy grę z adnotacją, żeby wziąć „Książkowe wspomnienia” do do domu, zagrać w grę z rodziną albo ze znajomymi, a później przynieść w to samo miejsce. Poza tym „Książkowymi wspomnieniami” zainteresowali się pracownicy Transkomu, którzy także mają rodziny i trochę wolnego czasu. Pływanie jest bardzo zdrowe. Czytanie też jest zdrowe. Postanowiliśmy pozostawić naszą grę na pływalni w Koziegłowach. Czekając aż kolega wysuszy włosy, można miło spędzić czas przy grze. Wszyscy wiemy, ze urzędowe sprawy zabierają dużo czasu, a niekiedy nie ma co zrobić z dziećmi. Zatem odwiedziliśmy Urząd Gminy w Czerwonaku i w kąciku dla małoletnich z odpowiednią adnotacją zostawiliśmy grę. Miejscem, w którym taka gra bardzo by się przydała, jest oddział dziecięcy szpitala. W Poznaniu jest ich kilka. My  zawieźliśmy ją do Szpitala im. Degi przy ul.28 Czerwca na oddział Ortopedii Dziecięcej. Wbrew pozorom nie wszystko było takie proste. Czytelnizacja wymaga poświęceń. Należało napisać kilka oficjalnych pism, wymienić wiadomości mailowe, aby nasze gry mogły zaistnieć. Jednak jesteśmy Rycerzami Czytelnictwa i narzekania są nam obce. Ku chwale czytania!

Reguły gry

„KSIĄŻKOWE WSPOMNIENIA”

GRA PLANSZOWA DLA WSZYSTKICH

Elementy gry:

• plansza,
• pionki,
• karty z pytaniami,
• kostka do gry.

Przygotowanie gry

Najpierw rozłóż planszę, następnie ułóż wszystkie karty z pytaniami kolorową stroną do góry na stosik. Każdy z graczy musi wybrać kolor pionka i ustawić go na starcie.

Zasady gry

• Grę rozpoczyna osoba, która wyrzuciła największą liczbę oczek. W przypadku wyrzucenia takiej samej liczby oczek następuje dogrywka.
• Po ustaleniu kolejności gracze rzucają kostką i przesuwają się o wskazaną liczbę oczek.
• Pomarańczowe pola –gracz dostaje  Kartę z góry stosiku wyciąga przeciwnik, odczytuje pytanie, sprawdza poprawność  odpowiedzi. W przypadku prawidłowej odpowiedzi gracz zabiera kartę, która liczy się jako 1 punkt. Jeśli odpowiedź jest niepoprawna karta  wraca na spód stosiku.